มองฟ้าที่ปนแสงไฟ ในคืนที่ไร้แสงดาว ปลอบใจเราด้วยเงาของจันทร์ที่เลือนลาง
ได้คุยได้ยินแค่เพียง เสียงคนที่อยู่ทางนั้น สุขใจแล้วได้ฟังว่าเขาสบายดี
* นานแล้วที่จาก แสนไกลห่าง จากคนที่รักสุดหัวใจ
เหนื่อยล้าเท่าไหร่ ไม่เป็นไร แต่แค่เพียง
** ฉันยังเหงาเสมอ เมื่อไม่มีเธอตรงนี้ คนที่เคยนอนดูดาวด้วยกัน
ฟ้าที่มองเห็นตรงนี้ ไม่สวยเท่าฟ้าตรงนั้น คนที่เดียวดายใต้แสงพระจันทร์
มันคิดถึงมากเหลือเกิน
อาหารบนเสื่อผืนเดิม ที่เรานั่งกินด้วยกัน อาจจะธรรมดาแต่ฉันไม่เคยลืม
คลอเคล้ากลิ่นไอผืนดิน หริ่งเรไรที่เคยแว่วยิน สุขเพียงนั้นยังทำฉันคิดถึงทุกคืน
( * , ** )