เป็นจังใด๋น้อ เจ้าจากไปอยู่ไสน้อ จากคนรอ ที่ลืมเรื่องเก่าบ่ไหว
ทุกความจำบ่อาจลบ ถึงเพียงคบแล้วจบไป เรื่องเจ้าในใจ ซึมแทรกทุกใย ความจำ ฮือ ฮือ
แสงแดดยามเช้า เคยส่องเงาเราเดินเคียง ได้ยินเพียง เสียงเพลงเคยชอบยังช้ำ
ร้านริมทางเคยนั่งคอย ร้านปากซอยมีส้มตำ ล้วนมีรอยจำ ที่เจ้านั้นทำแวะมาย้ำใจ
* สิลืมจังใด๋ สิลบจังใด๋ ความจำเรื่องเจ้า
เมื่อความเป็นเรา นั้นมีเรื่องราว หล่นตามเส้นทางมากมาย
เจ้าแค่ลาก็ลืมกัน เพราะมีคนคอยลบใจ แต่สำหรับอ้าย ให้ลืมหายใจ นั้นคงง่ายกว่า
เปิดเบิ่งทีวี ยังมีภาพเงาเจ้าทับซ้อน ข่มตานอน ยังฝันว่าเจ้ากลับมาหา
มือถือดังขึ้นยามใด ยังคิดว่าเป็นเจ้าโทรมา ทุกห้วงเวลา เจอแต่ภาพเงาของเจ้าหลอนใจ
โฮ โฮ ความทรงจำนั้นมีแต่เจ้า โอโอ้ ทุกเรื่องราวมีเจ้าผู้เดียว โอโอ
