ไม่รู้อะไรซักอย่าง ไม่รู้ว่าวันสุดท้าย...ใกล้เข้ามา
ไม่คิดว่าคำล่ำลา จะไม่ได้พูดให้เธอ ได้ฟัง
เหมือนเพิ่งกอด กอดเธอไว้ไม่ยอมห่าง แต่แล้วก็หาย
* ดอกไม้ของฉัน ฉันรักเธอ ฉันคิดถึงเธอ มากเกินกว่าสิ่งใด
ขอบฟ้าตรงนั้น แม้ว่ามันแสนไกล ฉันจะรอ ให้เธอหวนกลับมา กลับมาฟังคำลาฉันก่อนได้ไหม
วันนี้ที่เธอไม่อยู่ เพิ่งรู้ว่ามันหนักหนามากมาย
ของทุกอย่าง วางตรงที่ที่เคยอยู่ แต่เธออยู่ไหน
เธอเป็นดั่งดอกไม้งาม เธอเป็นทุกทุกความสดใส ยิ้มเธอเติมความหมาย...ให้ฉัน
อยากบอกเธอว่ารัก...รักเธอเท่าไร สุดท้ายแล้วมันสายไป ฉันทำไม่ทัน
ได้แต่พูดคำนั้นเงียบเงียบในใจ
( * )