หลับสาหล่า พักก่อน อ้ายสิกล่อมเจ้า
ยามใจเหงา ถูกโลกรังแก ทำร้ายมา
หะลังเทือหัวใจเปียกชุ่มด้วยน้ำตา
ก็ต้องการตักคนฮักสักคน ให้พักนอน
หะลังเทือชีวิตคนเฮา แค่ต้องการมีคนฮัก
ได้แอบอิงอุ่นไอกันสักพัก ทุกข์ใดก็ลืม
อ้อมกอดนี้ มีให้เจ้าเท่านั้น บ่เคยให้ไผยืม
มีไว้ถ่ากอดเจ้าจากมื้อแรกคบ และซุมื้อ
มานี่มา เอียงแก้มมา อ้ายสิหอมแแก้ม
กะซางแสงดาวสิแนม แสงเดือนสิแอบส่อง
หะลังเทือคนเข้าใจกัน ก็มีแต่เฮาสอง
อยู่นำกันหม่องที่มีฮักเฮาส่งถึงกัน
หะลังเทือชีวิตคนเฮา แค่ต้องการมีคนฮัก
ได้แอบอิงอุ่นไอกันสักพัก ทุกข์ใดก็ลืม
อ้อมกอดนี้ มีให้เจ้าเท่านั้น บ่เคยให้ไผยืม
มีไว้ถ่ากอดเจ้าจากมื้อแรกคบ และซุมื้อ
ถักทอสองใจด้วยรักให้กลายเป็นเพียงหนึ่ง
อยู่ด้วยกันทุกห้วงคำนึงแม้แต่ในความฝัน
จะสุดขอบเมฆของทางช้างเผือกให้ใจไปด้วยกัน
ที่ไหนก็ได้ถ้าที่ตรงนั้นมีแค่สองเรา
หะลังเทือชีวิตคนเฮา แค่ต้องการมีคนฮัก
ได้แอบอิงอุ่นไอกันสักพัก ทุกข์ใดก็ลืม
อ้อมกอดนี้ มีให้เจ้าเท่านั้น บ่เคยให้ไผยืม
มีไว้ถ่ากอดเจ้าจากมื้อแรกคบ และซุมื้อ
หะลังเทือชีวิตคนเฮา แค่ต้องการมีคนฮัก
(ถักทอสองใจด้วยรักให้กลายเป็นเพียงหนึ่ง)
(อยู่ด้วยกันทุกห้วงคำนึงแม้แต่ในความฝัน)
ได้แอบอิงอุ่นไอกันสักพัก ทุกข์ใดก็ลืม
(จะสุดขอบเมฆของทางช้างเผือกให้ใจไปด้วยกัน)
(ที่ไหนก็ได้ถ้าที่ตรงนั้นมีแค่สองเรา)
อ้อมกอดนี้ มีให้เจ้าเท่านั้น บ่เคยให้ไผยืม
(ถักทอสองใจด้วยรักให้กลายเป็นเพียงหนึ่ง)
(อยู่ด้วยกันทุกห้วงคำนึงแม้แต่ในความฝัน)
(จะสุดขอบเมฆของทางช้างเผือกให้ใจไปด้วยกัน)
มีไว้ถ่ากอดเจ้าจากมื้อแรกคบ และซุมื้อ
(ที่ไหนก็ได้ถ้าที่ตรงนั้นมีแค่สองเรา)
ซุมื้อ ซุมื้อ
