ก็เพราะเรานั้นมีกันอยู่เพียงสองคน
ทำไมอยู่ทน รักกันมานานแสนนาน
ก็เพราะอะไร ทำไมยังดูชื่นบาน
อย่างกับเมื่อวานเป็นวันแรกๆ ที่รักกัน
แต่บางทีก็ชอบโกรธกัน แต่พองอนก็ง้อกัน
มองข้ามเพราะความผูกพัน นิดๆ หน่อยๆ ก็ยอมกันไป
อยากให้ความรักเหมือนน้ำต้มผักที่ยังหวาน
อยู่กันนานๆ มีเคืองมีโกรธเป็นเรื่องธรรมดา
อะไรยอมๆ กันได้ก็ยอม ค่อยเอาคืนเมื่อถึงเวลา
ถึงยังโกรธ แต่กลัวเป็นโสด มากกว่า
เอ๋ย เป็นตัวเองให้ยอมรับที่ฉันเป็นฉัน
เป็นยังไงลงนรกหรือว่าขึ้นสวรรค์ ถ้ารับกันได้ก็ยาว
ไม่ต้องรักเท่าอวกาศ แต่ความรักนั้นมีไม่ขาด
เป็นคนเดียวที่เธอพิศวาส ขาดเธอไปก็ใจจะขาดเอย
แต่บางทีก็ชอบโกรธกัน แต่พองอนก็ง้อกัน
มองข้ามเพราะความผูกพัน นิดๆ หน่อยๆ ก็ยอมกันไป
อยากให้ความรักเหมือนน้ำต้มผักที่ยังหวาน
อยู่กันนานๆ มีเคืองมีโกรธเป็นเรื่องธรรมดา
อะไรยอมๆ กันได้ก็ยอม ค่อยเอาคืนเมื่อถึงเวลา
ถึงยังโกรธ แต่กลัวเป็นโสดมากกว่า
แค่เติมความหวานให้กันสักวันละนิด
เพิ่มความใกล้ชิดให้กันมากขึ้นสักหน่อย
ถ้าหากขัดใจก็แค่นับหนึ่งถึงร้อย
รักกันน้อยๆ แต่รักกันนานๆ
อยากให้ความรักเหมือนน้ำต้มผักที่ยังหวาน
อยู่กันนานๆ มีเคืองมีโกรธเป็นเรื่องธรรมดา
อะไรยอมๆ กันได้ก็ยอม ค่อยเอาคืนเมื่อถึงเวลา
ถึงยังโกรธ แต่กลัวเป็นโสด มากกว่า