เดือนหงาย แนมขึ้นฟ้าแล้วใจหาย บ่มีคนอยู่ข้างกาย ถืกลมหนาวซูนใจจนสั่น
เดือนหงาย นั่งผิงไฟใต้เงาจันทร์ คิดฮอดคนเคยฮักกัน คิดฮอดคนที่อยู่แสนไกล
* คิดฮอดคนเคยจู๋ฟืน คนบี๋คนยื่นปั้นข้าวจี่ คิดฮอดคำเว้าแต่กี้ ผู้ฮ้ายควันหนีผู้ดีควันใส่
แต่มื้อนี้จักเพินไปลี้อยู่ไส คนจับมือเฮาขางไฟ..คืนนั้น
ปูสาดตุ้มผ้านวมสวมเสื้อกันหนาวสองโต ไฟไหม้ฟืนโผ่ๆ ปานได๋ใจกะยังสั่น
ย้อนวาใจยังคึดนำเขาคนนั้น เฮ็ดหยังกะเลย..บ่อุ่น
เดือนหงาย เป็นจั่งได๋อยู่ทางพุ้น คนทางนี้ยังใจมุน ยังบ่คุ้นกับการห่างกัน
เดือนหงาย นั่งผิงไฟใต้เงาจันทร์ คิดฮอดคนเคยฮักกัน คิดฮอดคนที่อยู่แสนไกล
( * , * )
คิดฮอดคน เคยหอมเคยหยอกเคยซูน ในคืนเดือนหงาย