เหม่อมองท้องฟ้า แสนกว้างไกล ไอต้าวอยู่แห่งใด คาดเดาไม่ได้เลย สบายดีไหม
บนโลกของฉัน อันตราย โรคระบาดทำใจฉันแทบวอดวาย ฉันกลัวโรคร้าย
มีไวรัสที่ชื่อ “ไอต้าว” อาการมันคือตัวฉันนั้นต้องปวดร้าว
เวลาที่เห็นคนเดินกุมมือแล้วฉันต้องเศร้า ขอเธอช่วยบินกลับมา...
* ไม่รู้เธอมองเห็นฉันบ้างไหม ฉันกินให้หน้าฉันใหญ่กว่าใคร รอให้ต้าวเข้ามาหยิกแก้มนี้
แต่ถ้าไม่เห็นก็ไม่เป็นไร ฉันจะเก็บแก้มที่ป๊องป่องเอาไว้ รอให้ต้าวเข้ามาหยิกผู้เดียว
ฉันได้แต่มองเธอในรูปภาพ ฉันเองที่ทำให้มันยุ่งยาก
ทำเป็นเล่นตัวโถ่ไอหน้างั่ง “ สุดท้ายไม่มีเธอที่อยู่ข้างข้าง
มีไวรัสที่ชื่อ “ไอต้าว” อาการมันคือตัวฉันนั้นต้องปวดร้าว
เวลาที่เห็นคนเดินกุมมือแล้วฉันต้องเศร้า มันเหงาหัวใจ ขอ UFO
บอกเธอให้รู้... oh i miss you
ไม่รู้เธอ คิดถึงฉันบ้างไหม ก็ระยะทางมันห่างกันไกล หน้าฉันมันใหญ่ได้เท่านี้
แต่ถ้า ไม่คิดถึงไม่เป็นไร ฉันจะกินให้หน้าฉันใหญ่ต่อไป และฉันก็จะคิดถึงเธอ
