วันแต่ละวันผ่านพ้นไป
แต่ในหัวใจฉันยังอ้างว้าง
มีแต่เพียงความเหงาเป็นเพื่อนร่วมทาง
ทุกๆ วันอยู่ในโลกสีเทา
มองใครต่อใครเขารักกัน
เหลือแค่ฉันที่ยังไม่มีใคร
ฉันก็ไม่รู้ว่าทำพลาดอะไร
ตรงไหนทำไมฉันยังเหงา
แล้วฉันต้องรอคนนั้น ไปอีกนานเท่าไร
รักแท้ที่ใครบอกไว้อยู่ที่ไหน
สุดท้ายจะได้เจอกันไหม
ใครคนนั้นที่หามาแสนนาน
ถ้าเธอมีอยู่ ถ้ามีอยู่จริง เมื่อไรจะพบกัน
มันทรมานอยู่ทุกวัน
กับการเฝ้ารอที่ไม่มีจุดหมาย
อยู่กับคำถามที่แสนเดียวดาย
ว่าเมื่อไรจะสิ้นสุดสักที
มองใครต่อใครเขารักกัน
เหลือแค่ฉันที่ยังไม่มีใคร
ฉันก็ไม่รู้ว่าทำพลาดอะไร
ตรงไหนทำไมฉันยังเหงา
แล้วฉันต้องรอคนนั้น ไปอีกนานเท่าไร
รักแท้ที่ใครบอกไว้อยู่ที่ไหน
สุดท้ายจะได้เจอกันไหม
ใครคนนั้นที่หามาแสนนาน
ถ้าเธอมีอยู่ ถ้ามีอยู่จริง เมื่อไรจะพบกัน
แม้นาฬิกาแห่งความเหงา จะหมุนไปอย่างช้าๆ
แต่สุดท้ายฉันยังหวัง ว่าฉันจะได้พบกับเธอ ในสักวัน
แล้วฉันต้องรอคนนั้น ไปอีกนานเท่าไร
รักแท้ที่ใครบอกไว้อยู่ที่ไหน
สุดท้ายจะได้เจอกันไหม
ใครคนนั้นที่หามาแสนนาน
ถ้าเธอมีอยู่ ถ้ามีอยู่จริง เมื่อไรจะพบกัน
ถ้าเธอมีอยู่ช่วยปรากฎตัวให้เราพบกัน
