ฉันยิ้มรับให้ความผิดหวัง
ฉันหัวเราะให้ความชอกช้ำ รักเอย
ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร
คนจะไปก็คงต้องไป ฉันเข้าใจ
ว่าการอยู่ด้วยกัน
นานวันเหลือแค่ผูกพันธ์
รสรักเริ่มไม่เมามัน
ใจคนคือสิ่งสำคัญ โอ้ย...
* เพราะรักฉันจึงเข้าใจ
สิ่งไหนที่เธอต้องการ
ระหว่างเราให้เป็นเพียงแค่วันวาน
รักฉันไม่เคยทำร้ายเธอ
มีแต่ความยินดี
มีแต่ความห่วงใย
มีแต่ให้อภัยเธอสุขใจ ฉันยินดี
มองท้องฟ้ายังสดใส แม้ว่าในใจยังคิดถึง
ดีใจที่ครั้งหนึ่งเราเคยรักกัน
ฉันรักเธอ
(ซ้ำ * )
ฉันจึงยิ้มรับกับความผิดหวัง
ฉันจึงหัวเราะให้ความชอกช้ำ
เพราะรักฉันจึงเข้าใจ
เพราะรักฉันจึงเข้าใจ
