มกรา สัญญาให้ไว้กับอ้าย
กุมภา วันวาเลนไทน์เจ้าบอกกับอ้ายสิบ่ถิ่มป๋า
มีนาเลยผ่าน สองเฮานั้นยังจำสัญญา
พอย่างเข้าเดือนเมษา เจ้าจากบ้านนาบ่หวนคืนเฮือน
พฤษภา น้ำในตาก็เริ่มหลั่งไหล
มิถุนายนผ่านไป หัวใจอ้ายเริ่มเหว่ว้า
กรกฏาเลยผ่าน บ่มีวี่แววเจ้าคืนกลับมา
สิงหาเจ้าลืมสัญญา บ่หวนคืนมาหาอ้ายคือเก่า
เข้าสู่กันยา ตุลาก็เลยผ่านไป
พฤศจิกาอ้ายแทบขาดใจ
น้องได้ส่งข่าวคืนมา
สิมีข่าวดี สิ้นปีนี้ปลายเดือนธันวา
เจ้าบ่จำคำสัญญา จะเข้าวิวาห์กับหนุ่มเศรษฐี
เสียงสวดเอิ้นขวัญ สะบั้นหัวใจอ้ายนี้
น้องคนดี มื้อนี้ถิ่มอ้ายไปแล้ว
เฮ็ดให้อ้ายเจ็บปวด รวดร้าวระทมสุดแสน
หนึ่งปีที่อ้ายหวงแหน
เจ้าตอบแทนได้เจ็บเจียนตาย
เสียงสวดเอิ้นขวัญ สะบั้นหัวใจอ้ายนี้
น้องคนดี มื้อนี้ถิ่มอ้ายไปแล้ว
เฮ็ดให้อ้ายเจ็บปวด รวดร้าวระทมสุดแสน
หนึ่งปีที่อ้ายหวงแหน
เจ้าตอบแทนได้เจ็บเจียนตาย
สิฮักเจ้าหมดลมหายใจ
แม้นดนปานใด๋ อ้ายก็ยังรอ
