แต่ละวันมันไม่นานเท่าไร
ตกกลางคืนไม่เท่าไรก็เช้า
วันเวลาที่หมุนไป ต้องทำอะไรตั้งมากมาย
อยู่เฉยๆ เสียเวลาเปล่า
อยู่คนเดียวก็ไม่เห็นเป็นไร
ไม่เข้าใจเลยที่ใครบ่นเหงา
แต่ละวันที่หมุนไป ต้องเจอกับใครตั้งมากมาย
ก็คิดมากไปหรือเปล่า
รู้ตัวเองอีกทีเราก็มาอยู่ที่ริมทะเล
กับกีต้าร์ตัวโปรดและนั่งร้องเพลง
คิดถึงเขาเหลือเกินในบรรยากาศที่วังเวง
ไม่คิดว่าจะได้เจอกับตัวเอง
ที่เรียกว่าเหงามันเป็นยังไง
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
เจ็บกว่าไม่มี คือการเคยได้มี
จริงอย่างที่ได้ยินมานาน
คำว่าเหงาน่ากลัวเท่าไร
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
คืนที่เนิ่นนาน อยากผ่านไปสักที
เพราะความเหงาช่างทรมาน
I really miss you
ช่วงเวลาอย่างนี้เคยชอบมัน
ชอบกลางคืนที่เงียบงันอย่างนี้
แต่ในวันที่เขาไปไกล มันเงียบเหงาไป
กลับมาอยู่ข้างๆ กันได้ไหม
รู้ตัวเองอีกทีเราก็มาอยู่ที่ริมทะเล
กับกีต้าร์ตัวโปรดและนั่งร้องเพลง
คิดถึงเขาเหลือเกินในบรรยากาศที่วังเวง
ไม่คิดว่าจะได้เจอกับตัวเอง
ที่เรียกว่าเหงามันเป็นยังไง
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
เจ็บกว่าไม่มี คือการเคยได้มี
จริงอย่างที่ได้ยินมานาน
คำว่าเหงาน่ากลัวเท่าไร
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
คืนที่เนิ่นนาน อยากผ่านไปสักที
เพราะความเหงาช่างทรมาน
คำว่าเหงาน่ากลัวเท่าไร
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
คืนที่เนิ่นนาน อยากผ่านไปสักที
เพราะความเหงาช่างทรมาน
I really miss you
I really miss you
