จะร้องไห้ฟูมฟายให้มันได้อะไร เมื่อคนมันจะไป ก็ปล่อยไปอย่าไปรั้ง
ถ้าคนมันหมดรัก ก็อย่าไปรักชั่งมัน หัดรักอย่ากลัวช้ำ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
* ไม่ต้องเป็นร้องเป็นร่ำ ถ้าพบไอ้คนแบบนั้น ก็แค่คนหมดรักกัน ก็ปล่อยมันทิ้งไป
ประสบการณ์มันสอน ยินยอมรับความเจ็บให้ได้ หัดรักอยากกลัวเสียใจ ร้องไห้ให้ตายก็ไม่เป็นผล
เมื่อคนเขาไม่รักก็อย่าไปรักเขา เมื่อคนเขาไม่สนก็อย่าไปสนใจ
อย่าเก็บมันมาใส่ใจ เก็บน้ำตาไว้หาใหม่ดีหวา
ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์ หัวใจขื่นขมระทมอุรา อกหักเป็นธรรมดา นี่คือปรัชญาของตือโป๊ยก่าย
** ไม่ใช่หน้าเหมือนพ่อ ไม่ใช่หน้าเหมือนแม่ ไม่ต้องสน
ต่อให้ร้องไห้สักกี่หน เค้าคงไม่กลับคืนมา
*** จะร้องไห้ฟูมฟายให้มันได้อะไร เมื่อคนมันจะไปก็ปล่อยไปอย่าไปรั้ง
ถ้าคนมันหมดรักก็อย่าไปรักชั่งมัน หัดรักอย่ากลัวช้ำ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
( ** , *** , * )
