สายเกินไปเกินที่สิถอน คำว่าฮักออกจากใจตอนนี้ ฮู้แล้วว่าบ่มีวิธี ลบเจ้าได้จักเทื่อ
ซ้ำๆ วนๆ อยู่กับคำว่าฮัก พยายามแบบบ่เคยหยุดพัก ทั้งที่ฮู้แก่ใจว่ายาก ความฮักมันขอกันบ่ได้
* ปราสาททรายที่ก่อด้วยทรายใหญ่โตปานได๋ ถูกน้ำทะเลมาพัดก็หาย
กว่าสิฮู้เฮาเป็นแค่ทรายมันต่างจากเขา คนที่ได้ใจก็ยืนบ่ไหว น้ำตามันไหล…หมดแล้ว
** ถึงมันจะเป็นเฮือกสุดท้าย บ่มีเครื่องส่อยหายใจ มายื้อชีวิต...
ยังก้มหน้าเฮ็ดในสิ่งที่คิด ถึงฮู้ว่าผิดเพื่อคำว่าฮัก
ก็ทั้งหัวใจให้ไปหมดแล้ว แต่ยังบ่แคล้วพังลงบ่เหลือซาก บ่มีตัวตน
เหตุและผลง่ายๆที่พอเข้าใจ เป็นหยังจึงรับบ่ได้ สักที.. ว่ามันบ่มีวิธีได้ใจเขา...
พยายามอยากจะเป็นคนสำคัญ แต่พอเฮ็ดลงไปมันก็ได้เท่านั้น
พยายามเป็นสิ่งที่เขาบ่ต้องการ คือหัวใจบ่มียางอาย
เหตุและผลง่ายๆที่พอเข้าใจ เป็นหยังจึงรับบ่ได้สักที...ว่ามันมีวิธีได้ใจเขา
