ลมพัดข้าวดอ หัวใจน้องรอฟังข่าว
คึดฮอดผู้บ่าว ที่เคยเว้ากันปีก่อน
ว่าสิคืนนา ทุกคราเมื่อยามปลาข่อน
แต่พออ้ายจร ปลาข่อนบ่เห็น คืนมา
น้องอยากขอกล่าวก้ำ ทวนความจำจั่กกะหน่อย
ฝากผู้บ่าวส่ำน้อย ผู้หายจ้อยตั้งแต่นาน
ตั้งแต่คราวอยู่บ้าน เว้าคำหวานกับอ้ายบ่าว
ยามหัวลมพัดจ้าว กลางฮวงข้าวก่องสลอน
น้ำแจนาปลาข่อน ปลาซิวซอนดิ้นด่องด่อง
เอาสวิงค่อยซ้อนมาหมกพร้อมอีตู่นา
จ้ำหมกปลาสัญญาน้องว่าเฮาสองสิมั่นแก่น
ฮักเป็นแฟนก่อไว้มื้อได๋พร้อมจั่งแต่งกัน
พอหลังจากมื้อนั้นอ้ายกะห่างน้อกันไป
เหลือแต่สัญญาใจ ที่แซในหัวใจ ซื่อ
บัดหลายเดือนหลายมื้อ ฟังเขาลืออ้ายเป็นต่าง
สังคมเมืองเปลี่ยนร่าง ใจเคยตั้งกะเปลี่ยนตาม
เสริมความหล่อตามแฟชั่น ชอบผู้สาว แอวกิ่วๆ
จมูกเสริมเติมแต่งคิ้ว มือสิบนิ้วอ้ายใส่แหวน
นั่งเคียงสาวยิ้มแป้น ในเก๋งแวนติดฟิล์มดำ
เคยสัญญาแสนคำ อ้ายบ่จำ เบิดคุณค่า
หิ้วสาวเที่ยว คาราโอเกะ ลืมเถียงนาเซ ที่เฮาเคยเว้าวอน
ลมหนาวมาน้ำ ขอดนาปลาข่อน เพลินแสงนีออนบ่ฮำฮอนฮักเฮา
น้องนั่งเหงาบนคันแทนากิ่ว มองเห็นปลาซิวดิ้นแด่วแด่วแดดเผา
ดั่งสัญญาน้องโดนฆ่าด้วยใจเหงาเพราะถูกผู้บ่าว แฟนเก่าเพิ่ลตัดรอน
วอนสายลมทวง สัญญาปลาข่อน
เบื่อแสงนีออนฟ่าว กลับคอนเด้อ อ้าย
เบื่อแสงนีออนฟ่าว กลับคอน เด้อ ผู้บ่าว
