วันใด ลมโชย คิดถึงนิดหน่อย
วันใด เมฆลอย คิดถึงเล็กน้อย
ในเวลาที่เจอกับความปวดร้าว จากโลกที่เราไว้ใจ ยังมีรอยยิ้มเธอที่คอยปลอบโยน
* ได้โปรดรับรู้ยามใบไม้ได้ปลิวไปผ่านเธอนั้น จะมีความห่วงใยจากฉัน
ได้โปรดรับรู้ยามที่ฝนยังคงพรำ เพียงแค่ยื่นมือไปสัมผัส
จะรับรู้ (ความรู้สึกของฉัน)
เสียงเธอ เบาๆ ยังดังในใจ
แววตา ประกาย ไม่มีวันจางหาย
กี่ดวงดาวถึงจะสื่อแทนความหมาย ได้เท่าความงามข้างใน ตื่นจากความฝัน มีเธออยู่จริงๆ
( * )
ไม่เคยคาดคิดว่าชีวิตจะมีวัน เจอกับแสง ส่องนำทางเดินได้อีกครั้ง
จะเก็บท้องฟ้าช่วงเวลาที่เจอกัน เผื่อวันไหนเรา ต้องเหินห่าง
จะรับรู้ ความรู้สึกของฉัน
มันเล็กน้อยเท่าจักรวาล จะน้อยนิดไปตลอดกาล
วันใด หมดกำลัง คิดถึงกันสักคราว วันใด ต้องลากัน จะคิดถึงกันหรือเปล่า