อยากลืมอยากลืม ผู้หญิงคนนั้นตั๊วะเป็น
อยากหลีกอยากเว้น แต่ใจทำไมไม่ลืม
ทั้งที่รู้เขา ทำชายมากมายนั่งซึม
แทนที่จะลืม เรานั้นยิ่งจำขึ้นใจ
บอกใจอย่าเผลอ เด้อใจ อย่าไปไฝ่หา
เขาควงคู่มาให้เห็น แค้นเป็นบ้างไหม
โกรธให้ตัวเอง ข่มเหงไม่ได้เลยใจ
รู้ว่าหลายชาย ชอบเขา เรายังไม่ลืม
ทรงงงซึม น้อคนผิดหวัง ตาค้างจ่อล่อ
เขางอนแห่งง้อ ใจเอ้ยบ่จำ
เขาเฮ็ดซ้ำหนักบ่เบาบาง
จักเป็นหยัง จั่งไปหลงมัวเมา
ฮักเขาหลายล้น
หญิงหลายคน มาออยมาอ้อน
เพิ่นหมายมาซอน ใจเชื่อมเป็นห่วง
เคยเดินควง หวังสิลืมผู้นั้น
แต่ใจฮ้ายแห่งจำ
สอบถาม หัวใจตัวเองทุกวัน
ผู้หญิงคนนั้น เขามีความดีส่วนไหน
ดีหรือตรงที่ มาพบแล้วพรากจากไป
สมแล้วเขาให้ น้ำตาล้างหน้าทุกวัน
ส่วนปากเราพูด
พูดเต็มปากว่าแสนเบื่อ
ใจเราเหลือเชื่อ
เขาควงต่อหน้าเย้ยหยัน
แทนที่จะโกรธ
เกลียดเขายิ่งอยากพบพาน
ใจยังต้องการ ทุกวันยังเป็นทาสเขา
มัวเมาหลงสาวคนนั้น
มึนเมาหลงเขาคนนั้น
ตัดใจหลายครั้งหลายเทื่อ
ฮู้เมื่อว่าเขาเจ้าซู้
เห็นฮู้ซางบ่อาย
ยังฝันไฝ่ลืมเขาได้บ่ลง
ยังฝันไฝ่ลืมเขาได้บ่ลง
ใจคิดปลงคือกับลูกแก้ว
บ่เห็นปล่องแปวสิหนีได้ สิหนีได้
