ทุกวัน เมื่อฉันได้เจอกับเธอ
หน้าชั้นเรียน ฉันเนียนไปนั่งกับเธอ
เพราะฉัน ตกหลุมรักเธออย่างจัง
จนตัวฉันเอง คิดไกลกว่าเพื่อนกัน
จนตอนจะจบ ม3 ไม่เจอกัน เพราะฉันนั้นทำไม่ทันท่วงที่
เพราะเธอย้ายไป เรียนที่ปัตตานี ฉันต้องเศร้าใจ
* มันทนไม่อยู่อีกแล้วต้องย้ายตามเธอไป เพราะใจของฉันนั้นมันโหยหา
ถึงแม่สาวหน้าห้อง ที่เราเคยสบตา แต่คิดแล้วเดี๋ยวแม่ด่า
(เลยกลับบ้าน มานั่งทำงานอย่างที่เคย)
หลังจากนั้น ยังคิดถึงเธอทุกวัน
เพราะว่าฉันเอง ไม่ตามเธอไปวันนั้น
มันคงไม่มีอีกแล้ว ฉันยืนยัน เพราะฉันไม่ใช่คนที่แสนดี
ตอนที่เธอย้ายไปก็กลัวแม่จะตี ฉันเลยต้องเศร้าใจ
( * )
