เธอต้องการอะไรจากฉัน ทุกวันที่เธอต้องทรมาน ให้ฉัน ให้จม ให้จมอยู่แบบนี้
ต้องกอดตัวเองเอาไว้ซ้ำๆ ต้องทนคำพูดที่เธอพูดมา ให้ฉัน ให้ฉัน จำไว้ แบบ นี้
ก็ไม่ได้มีคุณค่าอะไร ก็ไม่ได้มีใครใส่ใจ ก็ไม่ได้มีใครสนใจว่าฉันเป็นอย่างไร
ก็ไม่เห็นว่ามันจะเป็นไร แค่นี้ถึงต้องร้องไห้ออกมา อ่อนแอ บอบบาง ไม่มีราคาคือฉันคนนี้
* หยุดสักที ได้ไหม คำพูดที่ทำร้ายกัน หยุดสักที ได้ไหม กับความคิดว่าฉันเป็นแบบนั้น
หยุดสักที ได้ไหม ไม่เข้าใจว่าทำไม เธอไม่เคย ใส่ใจ ความรู้สึกที่ฉัน มี
รู้ไหม อาวุธอะไรที่ฆ่าคนตายโดยไร้แผล อาวุธที่เปลี่ยนชีวิตคนนึงจากดีเป็นแย่
อาวุธนั้นคือวาจา ปากที่พูดไม่คิดคร่าชีวิตคนได้ฉันเห็นกับตา
เพราะโดนตัวกับตัวจึงเข้าใจ คำล้อเลียนที่ไม่ยั้งคิดยังฝังติดอยู่ข้างใน
เอาแต่สนุกปากใครลำบากช่างหัวมัน แค่นี้ก็ทนไม่ไหวบอบบางอะไรขนาดนั้น
คนพูดไม่เคยต้องเจ็บ แต่คนโดนทำได้แค่เก็บ
หัวใจมันมีความจุ แค่รอวันที่มันประทุ
และในช่วงสุดท้ายนี่ไม่ใช่เพลงเศร้า This is sound of happiness นี่คือสิ่งที่ยากเล่า
ในวันที่ใจต้องเจ็บอย่าเก็บเอาไว้เพียงลำพัง ฉันก็คือเพื่อนเธอและเราจะยิ้มให้ทุกความระยำ
( * )
