ไม่ต้องพบเจอ ไม่ต้องการเพิ่มความทรงจำ
เพราะที่ผ่านมานั้น ฉันยังจำและลืมไปลง
ก่อนนอนทุกครา หลับตาก็ยังไม่ปลง
ภาพเธอคงฝังในจิตใจ
เป็นแค่คนแอบรัก ไม่มีทางได้เป็นคนรัก
เธอแค่วนมาพัก พอหายดีแล้วเธอก็ไป
เคยฝืนทนเจ็บกี่หนก็ทนร้องไห้
ไม่มีค่าอะไรมากไปกว่านี้
เดินออกมาน่ะดีแล้ว เพราะรักมันเกินจะทน
ที่ได้เห็นเธอรักคนอื่น จะฝืนใจได้ยังไง
ไม่ใช้การยอมแพ้ พอเถอะพอหัวใจ
ที่เธอทำเหมือนว่ามีใจ
ทั้งที่รู้ข้างในว่ามันไม่เคยมี
เป็นแค่เพียงนิทาน ที่อ่านและเศร้าลำพัง
กลัวจะผิดหวัง ถ้าพลั้งพูดคำว่ารักไป
เลยฝืนทน เจ็บกี่หนจนท้อหัวใจ
แต่บทสุดท้ายยังไง เธอก็ไปอยู่ดี
เดินออกมาน่ะดีแล้ว เพราะรักมันเกินจะทน
ที่ได้เห็นเธอรักคนอื่น จะฝืนใจได้ยังไง
ไม่ใช้การยอมแพ้ พอเถอะพอหัวใจ
ที่เธอทำเหมือนว่ามีใจ
ทั้งที่รู้ข้างในว่ามันไม่เคยมี
เดินออกมาน่ะดีแล้ว เพราะรักมันเกินจะทน
ที่ได้เห็นเธอรักคนอื่น จะฝืนใจได้ยังไง
ไม่ใช้การยอมแพ้ พอเถอะพอหัวใจ
ที่เธอทำเหมือนว่ามีใจ
ทั้งที่รู้ข้างในว่ามันไม่เคยมี