ชีวิตฉันเหมือนดั่งเช่นนกไร้รัง บินหาทางจนกระทั่งพบทางไป
พอค่ำลงแสนจะเหนื่อยแทบขาดใจ เกาะกิ่งไม้แทบไม่ไหวก็ทน
บินเรื่อยไปแม้จะเหนื่อยยามต้านลม บินสู้ลมธรรมชาติฟ้าและฝน
บนเส้นทางที่กว้างใหญ่ไร้เล่ห์กล อยู่กับฝนแดดดินฟ้า อุ่นใจ
* ฉันจะบิน บินไป ฉันจะบิน บินไปตามลม ฉันจะบินบินชม ฉันจะบินชมโลกกว้างไกล
เท่าที่มีกำลัง มืดสว่าง ไม่เคยหวั่นไหว ขอฝากหัวใจ และฝากร่างกาย ให้โลกช่วยดู
** ยามสิ้นแรง ก็ต้องจากโลกนี้ไป ใครเข้าใจฉันหรือไม่ฉันไม่รู้
พอฉันไปโลกคงอยู่คอยเฝ้าดู โลกคงรู้ว่าฉันคิดอย่างไร