เธอรักในสิ่งที่มี ทุกๆเรื่องไม่ว่าร้ายว่าดี ฉันรู้ว่าเธอต้องทนเพื่อฉันมามากเท่าไหร่
เธอไม่เคยเรียกร้อง ไม่อ้อนวอน ไม่ขออะไร อย่าโกรธคนเมาได้โปรดจงเอาชีวิตเธอคืนไป
ของขวัญ จากฉัน ที่ไม่เอาไหน จากคนที่รัก รักเธอ จนสุดหัวใจ
และไม่ว่าโลก จะหมุน จะเปลี่ยนแค่ไหน จงจำเอาไว้ ว่าเรา รักกันเท่าไร
* ฉันคงต้องยอมปล่อยมือ ให้เธอเดินจากไป ไม่ใช่ว่าไม่รัก ให้เธอ จงเข้าใจ
ฉันคงต้องยอมปล่อย ให้เธอเดินจากไป เจ็บปวดซักแค่ไหน ก็คงต้องยอม
ส่วนฉันต้องเดินต่อ ในโลก ของฉัน ส่วนเธอก็เดินออก จากนิยาย ของฉัน
เหลือไว้แค่เพียงแต่เรื่องราว และนํ้าตา แล้วกลับไปอยู่ในโลกของความเป็นจริงที่เธอนั้น
ได้จากมา
ตราบใดที่เรารักกัน ไม่แปลเปลี่ยนผันตามการ ถึงแม้ว่านั้นเราจะไม่มีกันอีกแล้วก็ตาม
นิยายเรา โปรดเก็บไว้ ข้างๆเธอ เมื่อทุกข์ใจ คิดถึงเมื่อใด เมื่อไม่มีใคร ให้เธอนั้นเปิดอ่าน
ของขวัญจากฉันเก็บเอาไว้ นิยายเล่มนั้น มันมี เรื่องเราข้างใน
และไม่ว่าโลก จะหมุน จะเปลี่ยนแค่ไหน จงจำเอาไว้ว่าเรารักกันเท่าไร
( * )
มืดมิดเพียงใด ก็ยังแวววาว เธอนั้นส่องประกายยังกับแสงดาว นั่งมองดูเธอผ่านแสงพราว
ใจไม่อยากจะเลิกกับเธอเลย แต่เรานั้นต่างกันเธอก็รู้ดี ทำเธออับอายอยู่ทุกที
กินไม่ได้หรอกเธอถ้ามีแค่แสนดี อย่าไดหันกลับเลยเบบี้
เพราะพี่นั่นมันแค่โลโซ มีใจอย่างเดียวดันอยากโชว์ ลืมไปว่านิยาย พออ่านจบก็ชั่งโล
( * )