ตื่นขึ้นมายามเช้า คิดฮอดเจ้าผู้จากบ้านไปไกล
ลุกขึ้นมานึ่งข้าวเป่าไฟ ใจลอยไปมันคิดฮอดเจ้าหลาย
ได้ยินเสียงไก่ขัน อยู่ทางนั้นบ่ฮู้เจ้าเป็นจั่งใด
สบายดีบ่ จักซิได้พ้อมื้อใด ได้แต่หวังให้เจ้ากลับบ้านไวๆ
* คอยนับวันเวลา คอยให้เจ้ากลับมา ใจของข้อยถ่าด้วยความหวัง
ใจบ่อยู่กับโต โอ้ยมันลอยไปกับสายลม
** นั่งใจลอยเฝ้าคอยอยู่บ้าน คิดฮอดเจ้านั้นผู้ห่างบ้านไกล
ป่านนี้น้อเจ้าเป็นจั่งใด คิดฮอดหลายเจ้านั้นฮู้บ่
น้ำตาย้อยยามคิดเจ้า มันเงียบเหงายามเจ้าบ่อยู่
โดนป่านใดอยากให้เจ้าฮู้ ว่ายังคอย.. ให้เจ้ากลับคืนบ้านเฮา
ยามตะเว่นค้อยค่ำ ฟ้ามืดดำมันเฮ็ดให้ใจสุดเหงา
มื้อใดน้อซิได้มาฮวมพาข้าว ให้เจ้านั้นคืนกลับบ้านไวๆ
