อ้ายฮู้โตดี บ่มีหยังสิสู้เขาได้ แค่เจ้ายิ้มให้ นิดหนึ่งกะยังมีแฮง
เก็บความรู้สึก ลึก ๆ บ่กล้าแสดง ส่งคืนรอยยิ้มแห้ง ๆ กลับไปพ้อได้แก้เขิน
ฮักน้องแปะตาย หัวใจนั้นแทบสะอึก พอมานั่งนึก จั่งฮู้ว่าเฮาบ่สมเพิ่น
ฐานะหน้าตา เกิดมากะพอกะเทิน น่าอายเหลือเกิน คันสิเอาเจ้ามาเป็นแฟน
* บุญอ้ายบ่สม ขอก้มหน้าไปตามทาง กะแนวของฮ้าง บ่สมของห้างเว้าอย่างแปน ๆ
ได้ฮักได้มอง แค่นี้ ก็มีสุขแสน ให้เขาทำหน้าที่แทน อ้ายนี้ก็มีสุขล้น
** ส่วนน้องกับเขา มันสมกันแล้วละหล่า ฐานะหน้าตา พ่อแม่เห็นพร้อมสู่คน
แต่อ้ายนี่หนา บ่ต่างกันกับหมากบกหล่น เจ็บปวดป่านได๋ก็ทน ตำแหน่งความจนรู้ตัวเองดี
แต่อ้ายนี่หนา บ่ต่างกันกับหมากบกหล่น เจ็บปวดป่านได๋ก็ทน ตำแหน่งความจนรู้ตัวเองดี