เธอเดินเข้ามา น้ำตาคลอๆ บอกฉันว่า ขอให้เราเริ่มใหม่
กี่ทีกี่ครั้งฉันเคยยอมให้อภัย
แต่คงไม่ใช่ครั้งนี้ ไม่มีแล้วพรุ่งนี้ สำหรับเรา
* ต้องบอกว่าเสียใจ (ที่)(แต่)ช่วยอะไรไม่ได้อีก เพราะสุดท้ายเป็นเธอที่ใช้
** โอกาสเปลือง มันบ่อยไป ไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ที่ต้องยอมให้อภัย
แล้วเธอยิ่งได้ใจ ยังทำอะไรอะไรเหมือนเคย
ไม่มีอีกแล้ว โอกาสนั้น ก็คงต้องปล่อย ให้คนที่พร้อม
ที่ดีกว่า ได้ลองเข้ามา ไม่มีเวลาพอให้คนที่ใช้โอกาสเปลือง
เนื่นนานเท่าไหร่ที่ปล่อยตามเลย. แต่เธอไม่เคยเรียนรู้ด้วยหัวใจ
กี่ที่กี่ครั้งก็ยังทำเหมือนไม่มีอะไร ฉันไม่ไหวจริงๆ มันบ่อยไป
( * , ** )