ก็อยู่คนเดียวมานานมันก็เลยเหงาอะดิ
เคยคิดว่าอยู่กับใครสักคนก็คงต้องเศร้ากันอีก
ก็เลยไม่แคร์และไม่สนใจว่าใครจะเข้ามาจีบ
แต่ตอนนี้เดินคนเดียวทีไรใจมันหายๆ น่ะสิ
แต่ก่อนนี้ฟังเพลงรักที่ไรก็เห็นเป็นเรื่องขำ
แต่ตอนนี้กลับสงสัยว่าแล้วเมื่อไรจะกลายเป็นเรื่องของฉัน
ก็ถ้าเป็นรจนาจะหาบุรุษมาเลือกสรร
แต่ความเป็นจริงแค่คุยกับใครสักคนก็คงเป็นได้แค่เรื่องฝัน
เลยเลือกหันกลับ มาจับปรับมุมปัญหาที่พร่าเบลอ
แต่เหมือนยิ่งคิดภาพยิ่งขยับ มันเปลี่ยนเป็นหน้าเธอ
มันเริ่มจะเหงาตั้งแต่ว่าที่เราน่ะได้เจอ
จะหนีมันไปยังไงไม่ได้เลย
หรือเพราะความเหงาแอบชอบเราอยู่ใช่ไหม
เลยชอบมาวุ่นวาย
จะป่วนไปถึงเมื่อไร เลิกเหงายังไงล่ะแบบนี้
โอ๊ย เหงาทุกวันมันคงไม่ไหว ถ้าเธอน่ะเห็นใจ
ก็ช่วยให้ฉันเข้าไปหลบข้างในใจได้ไหมล่ะ
อาการที่เหงามันซับซ้อนเกินจะอธิบาย
บางวันก็อยากจะเป็นเจ้าหญิงเหมือนกับในนิยาย
ที่ตื่นมาปุ๊บก็พบรักกับเจ้าชาย
แต่ฉันต้องทำไงอะ บอกที
ชินกับความเหงาขนาดศุกร์เสาร์ก็ยังเหงาอยู่
เหงาจนหัวหงอก ก็อยากจะบอกว่าเหงาจนเป็นปู่
มองเขาอยู่ด้วยกันแต่ใจของฉันมันช่างหดหู่
อยากมีพีอาร์ปลอบจังแต่ไม่มีตังค์ก็ยังต้องอดอยู่
ยังต้องหดหู่และต้องทนอยู่ไปกับความเหงา
ต้องอดไปรัชดาไปหาพีอาร์ในคืนศุกร์เสาร์
ชินชากับการเดียวดายไร้คนข้างกายเหมือนกับใครเขา
เพราะเหงาและคิดถึงนะ จึงเป็นภาระเงินในกระเป๋า
หรือเพราะความเหงาแอบชอบเราอยู่ใช่ไหม
เลยชอบมาวุ่นวาย
จะป่วนไปถึงเมื่อไร เลิกเหงายังไงล่ะแบบนี้
โอ๊ย เหงาทุกวันมันคงไม่ไหว ถ้าเธอน่ะเห็นใจ
ก็ช่วยให้ฉันเข้าไปหลบข้างในใจได้ไหมล่ะ
หรือเพราะความเหงาแอบชอบเราอยู่ใช่ไหม
เลยชอบมาวุ่นวาย
จะป่วนไปถึงเมื่อไร เลิกเหงายังไงล่ะแบบนี้
โอ๊ย เหงาทุกวันมันคงไม่ไหว ถ้าไม่ใช่เธอแล้วเพราะใคร
ถ้างั้นก็เปิดหัวใจให้ฉันเข้าไปได้ไหมล่ะ