อยู่ๆ แต่บ้าน มันก็เบื่อเป็นธรรมดา
หากออกไปที่ไหนมันก็เซ็งๆ อยู่นั่นล่ะ
หน้ากากอนามัยรู้ไหมว่ากว่าจะซื้อมา
ที่กว่าจะเจอกันเหมือนกับเธอไม่ใช่จะเจอง่ายๆ นะ
คิดถึงเธอ คิดถึงจัง
ไม่รู้มันเป็นอะไรอะไร ก็แค่พูดให้ฟัง
จะออกไปหาก็ไม่ได้เจอ เธอโดนกักตัว 15 วัน
ก็ได้แต่มองแต่รูปของเธอ ทำเหมือนว่าเราอยู่ด้วยกัน
เธอ เป็นเหมือนกันบ้างไหม
ลุกจากที่นอนและก็ดูหนังให้มันวนเวียนซ้ำๆ ไป
อยากบอกว่าเธอไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร
เธอบอกอย่างนั้น จะรีบออกไป จะรีบไปเจอเธอให้ไว
ต่อให้หน้ากากอนามัย ฉันลืมไว้ที่ไหน
ก็ไม่กังวลถ้าไม่ได้ใส่ ก็อยู่ห่างๆ ก็ได้ไง
อยากบอกคุณลุงให้รีบจัดการให้โคโรน่ามันหายไป
มันทนไม่ไหวถ้าไม่มีเธอ ถ้าไม่ได้เจอต้องบ้าตาย
เบื่อโคโรน่าอยากเจอเธอทุกวัน
เบื่อกินมาม่าอยากกินเธอบ้างจัง
ไม่รู้มันนานแค่ไหน ที่ฉันต้องรอเจอเธอจนทนไม่ไหว
ก็ในเวลาที่ดาวได้ตกลงจากฟ้า
ตื่นจากฝันที่เจอกับใครที่ตามหา
ขอเธอนะเธอจะได้ไหม
สัญญาว่าฉันจะห่างไว้ ได้ไหมเธอ
อย่า อย่ามากั้นอย่ามากักก็ไม่เอา
อยากจะรู้เธอคิดถึงกันบ้างไหม ก็ทำได้แค่เดา
ฟังเพลงอยู่บ้านมันก็ยิ่งเหงา ก็แค่สนุกได้ชั่วคราว
แต่ความคิดถึงที่มีให้เธอ ฉันเพ้อออกมาเป็นเรื่องยาว
เธอ เป็นเหมือนกันบ้างไหม
ลุกจากที่นอนและก็ดูหนังให้มันวนเวียนซ้ำๆ ไป
อยากบอกว่าเธอไม่ได้ต่างกันสักเท่าไร
เธอบอกอย่างนั้น จะรีบออกไป จะรีบไปเจอเธอให้ไว
เบื่อโคโรน่าอยากเจอเธอทุกวัน
เบื่อกินมาม่าอยากกินเธอบ้างจัง
ไม่รู้มันนานแค่ไหน ที่ฉันต้องรอเจอเธอจนทนไม่ไหว
ก็ในเวลาที่ดาวได้ตกลงจากฟ้า
ตื่นจากฝันที่เจอกับใครที่ตามหา
ขอเธอนะเธอจะได้ไหม
สัญญาว่าฉันจะห่างไว้ ได้ไหมเธอ
เบื่อโคโรน่าอยากเจอเธอทุกวัน
เบื่อกินมาม่าอยากกินเธอบ้างจัง
ไม่รู้มันนานแค่ไหน ที่ฉันต้องรอเจอเธอจนทนไม่ไหว
ก็ในเวลาที่ดาวได้ตกลงจากฟ้า
ตื่นจากฝันที่เจอกับใครที่ตามหา
ขอเธอนะเธอจะได้ไหม
สัญญาว่าฉันจะห่างไว้ ได้ไหมเธอ
เบื่อโคโรน่าอยากเจอเธอทุกวัน
เบื่อกินมาม่าอยากกินเธอบ้างจัง
ไม่รู้มันนานแค่ไหน รอเจอเธอจนทนไม่ไหว
ก็ในเวลาที่ดาวได้ตกลงจากฟ้า
ตื่นจากฝันที่เจอกับใครที่ตามหา
ขอเธอนะเธอจะได้ไหม
สัญญาว่าฉันจะห่างไว้ ได้ไหมเธอ