เปิดอ่านถ้อยคำที่เคยย้ำความรู้สึก เฝ้านึกถึงเพลงที่เราแบ่งฟังหูละข้าง เพลงนี้เองใช่มั้ย
เสียงหัวเราะเธอยังดังชัดเจนเหมือนเก่า จำตอนเธอเมา ที่ฉันหลอกคุยเรื่องไหนก็ตาม
เธอตอบทุกอย่างที่ถาม
* (แต่ตอนนี้)(อยู่ตรงนี้) ฉันอยู่กับความเหงาเดียวดายที่มี ความรู้สึกในใจ ไม่เปลี่ยนไป
แม้จะเจอผู้คนสักเพียงไหน ยังอยู่อย่างนี้
** เธอ คือแสงทอดวงตะวัน เธอคือห้วงเวลาที่ไร้ขอบเขตอนันต์
เธอคือภาพวาดงามโดดเด่นเหนือใคร เธอคือความคิดถึง และห่วงใย
เวลาทั้งคืนยาวนาน แสนเบื่อหน่าย พอมีเธอข้างกาย กลับเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
แวบเดียวก็หกโมงเช้า
แค่เพียงวูบเดียวยังจำสายลมนั่นได้ ช่างเย็นสบายและทำให้ฉันพบความสุข
สุขที่จากไปแล้ว
เธอ คือท่วงทำนองขับขาน เธอ คือฤดูกาลที่แปรเปลี่ยนตามหัวใจ
เธอคือสายลมที่จากลาฉันไป เธอได้ทิ้งรักไว้ในแสงดาว
เธอ คือท่วงทำนองขับขาน เธอคือนักเดินทางที่ลอยล่องไปแสนไกล
เธอคือสายลมที่จากลาฉันไป เธอได้ทิ้งรักไว้ในแสงดาว
