หยดน้ำที่นอกหน้าต่าง หมอกขาวและเส้นบางๆ
ลมพัดมา พาฝนโปรยตรงที่เธอเดินผ่าน
กลิ่นหอมของข้าวในจาน บันทึกที่เขียนประจำ
วันคืน ผ่าน ล่วงไป
รองเท้าที่ใช้จนเก่า เศษเหรียญที่เรายังเก็บ
เพลงของเธอบนชั้นวางเพลงที่ไม่เคยเปิด
จดหมายที่เขียนถึงเธอ ดอกไม้ที่ให้เธอวันสุดท้าย
สุดท้าย
เรายังเก็บเพลงของเธอ บนชั้นวางเพลงที่ไมเคยเปิด
จดหมายฉันเขียนถึงเธอ ดอกไม้ที่ให้เธอวันสุดท้าย
สุดท้าย
ฉันคิดถึงเธออยู่ ทุกช่วงเวลาที่ยัง หายใจ
ฉันคิดถึงเธออยู่ แม้รู้ว่ามันอ่อนแอ เหลือเกิน
คือสิ่งเดียวที่ฉันนั้นรู้สึก แม้มันเนิ่นนานเท่าไร
ก็เพราะว่าเธอยังอยู่ ก็เพราะว่าเธอยังอยู่ในหัวใจ
ในหัวใจ คนที่เธอเคยบอก ว่ารักเขามากที่สุด
ว่ารักเขามากในสัญญา ที่เอ่ย ถ้อยคำ
เพียงแค่ฉันรู้สึก และเธอก็คงรู้สึก
วันเราของ เพลงของเรา เพลงที่เราเคยเปิด
จดหมายฉันเขียนถึงกัน ดอกไม้ที่ให้กันวันสุดท้าย
สุดท้าย
ฉันคิดถึงเธออยู่ ทุกช่วงเวลาที่ยัง หายใจ
ฉันคิดถึงเธออยู่ แม้รู้ว่ามันอ่อนแอ เหลือเกิน
คือสิ่งเดียวที่ฉันนั้นรู้สึก แม้มันเนิ่นนานเท่าไร
ฉันคิดถึงเธออยู่ ทุกช่วงเวลาที่ยัง หายใจ
ฉันคิดถึงเธออยู่ แม้รู้ว่ามันอ่อนแอ เหลือเกิน
มันคงชัดเจนทุกอย่าง และยังมีแค่เธอเท่านั้น
แม้จะเนิ่นนานเท่าไร
