กูตื่นจากเรื่องร้ายในโลกของความฝัน แต่ต้องมาเจ็บช้ำบนโลกของความจริง
กูมีเหตุผลแต่ว่าในบางครั้งกูก็ไม่มีมันกระทำในบางสิ่ง
ชีวิตวุ่นวายผู้คนที่มากมาย บางคนเป็นผู้ร้ายใช้คำพูดคอยตามยิง
กูไม่ต้องการจะเป็นคนจริง กูเพียงต้องการให้บ้านกูมีกิน
กูเชื่อว่าที่กูทำมันดีที่สุด แล้วคงไม่มีใครที่จะไม่หยุด
มองดูคนรอบกายอย่างมีความสุข รอยยิ้มคงทำให้คนสนุก
จากเด็กชายคนนั้นในห้องสมุด วิ่งมาถึงตรงนี้แล้วในที่สุด
แม้ว่าในบางทีจะมีสะดุด ล้มลงไปไม่เป็นไรกูก็แค่ลุกยืน
get out of say now นี่ไม่ใช่ Playground ผู้คนคอยบอกกู
ตอนนี้เรารีบาวน์ เมสอัพดาเรดาว ก็ต้องตะโกนสู้
บางเวลากูก็จะจมบางเวลากูก็จะลอย ในบางเวลากูต้องคิดเยอะ บางเวลากูก็คิดน้อย
ในบางเวลากูเสียมันไปแต่กูลืมไปแล้วว่าเสียอะไร ในบางเวลากูช้ำในใจกับคำพูดคนที่ไม่คิดอะไร
ในบางเวลากูเย็นเป็นน้ำบางเวลากูร้อนเป็นไฟ เมื่อไหร่ที่กูค่อยๆเปลียนไปต้องถามตัวเอง
* นี่ขาวหรือดำ มีแสงหรือเงา นี่ดีหรือยัง นี่เลวหรือเปล่า
ตอนที่กูไม่รู้ตัวก็กลัวบางคราว แต่กูไม่คิดจะเสียใจมันเรื่องเก่าๆ
( * )
แต่กูตามใจทำอะไรไม่ดี กูจะไม่ทำร้ายใครอีก กูไม่เคยยอมให้ใครมาบีบ แต่ เรื่องมันก็ในอดีต
เพราะในตอนนี้ไม่ได้ walk alone คนในความฝันยัง call in my phone
ปล่อยความผิดนั้นมัน past to go สักวันจะหันกลับมา Show
ให้โลกได้ดูว่าไม่เคยทำอะไรให้กู กูเลยคิดที่จะตาย เรื่องความฝันคิดจะหวัง
เป็นที่กูเองที่ดูอ่อน และคงไม่มีใครให้กูรอ กูเลยต้อง move on Stay With crew ก่อน...
( * )
กว่าที่กูจะรู้ตัวว่าใจกูกลัวอะไร บรรยากาศก็มืดมัวหรือกูแม่งควรจะตาย
ทำไมต้องมีความหวังมีความช้ำมีความรักกับใคร อย่ามาคาดหวังกับคนอย่างฉันกูไม่ต้องการอะไร
ก็บางเวลามันFriendly yeah ถึงอยู่บ้านก็ยังไม่safety ความรู้สึกกูCrazy บางทีคิดว่า everybody Hate me
บางทีแยกไม่ออกว่าขาวหรือดำ ที่กูต้องการคือความสุขหรือตังค์
กูถามตัวเองว่ามันสุดหรือยัง ก่อนที่ร่างกายมันจะผุและพัง
เก่งพอหรือยัง เป็นกูหรือมัน จะยอมหรือทำ ก็ตายเหมือนกัน
กูเลยไม่เคยจะเสียใจถ้ากูต้องจาก เพราะสิ่งเดียวที่กูเสียไป กูเคยต้องการ