เมื่อวันสุดท้ายได้มาถึง ซึ่งความรักที่จบลงไป ผัดกระเพราที่เราสองเคยได้ลิ้มลองมาด้วยกัน
ก่อนมีเธอเคยนั่งอยู่ข้างๆกาย คำสุดท้ายที่เธอนั้นเคยป้อนฉัน ลองนึกย้อนวันเก่าๆมันยิ่งเหงา
ที่นั่งตรงนี้มีเธอนั้น นั่งข้างฉันเราแบ่งกันกิน เธอบอกฉันให้ได้ยิน คำว่ารักกันมากมาย
นานแค่ไหนไม่มีวันทอดทิ้งกัน แต่วันนี้เธอที่หายไปจากฉัน ใจที่ว่างเปล่ามันเหมือนข้าวเปล่าเมื่อขาดเธอ
* เปลี่ยนจากคนที่เคยรักกัน(ที่เคยได้รักกัน) เป็นไม่ผูกพัน เป็นไม่เหลือใจ
นานแค่ไหนมันถึงทำได้(มันถึงทำได้) ทำให้ลืมง่าย(เธอช่างลืมง่าย)
อย่างที่เธอเคยได้ทำ ไม่มีฉันให้เธอจำ เพียงข้ามวัน เธอทำได้ยังไง
ใจมันก็หายทุกๆครั้งที่ตัวฉันนึกถึงเรื่องราว เรื่องที่เราเคยฝ่าฟันมาด้วยกันมากมาย
ผัดกระเพราเอาใข่ดาวไม่ต้องสุก กินกับเธอฉันก็ไม่มีความทุกข์ พอไม่มีเธอ ใจที่เคยสุขมันก็เหงา
( * )
