เธอเป็นเหมือนเครื่องบินลำใหญ่
ที่อยู่สูงและไกลอย่างนั้น
เราเป็นหมาเดินดิน
ได้กลิ่นก็ยังแค่ฝัน
ไปเทียบชั้นได้ไง
ได้แต่แหงนคอมองจ้องเธอ
ได้แต่หลงเพ้อความสดใส
จะให้หมาไปบิน เหาะเหิน ไม่ไหว
มันฉันใดก็ฉันเพล
แค่ได้รัก แค่ได้รอ
แค่พอให้เอาไปฝัน ต่อยอดวันต่อไป
ได้เห่าคำว่ารัก เงียบเงียบในใจ
แม้เธอไม่เคยหันมา
เธอเป็นเหมือนเครื่องบินลำใหญ่
ที่อยู่สูงและไกลสุดคว้า
เธอคงไม่สนใจหรอกเสียงของหมา
ที่มันร้องว่ารักเธอ
แค่ได้รัก แค่ได้รอ
แค่พอให้เอาไปฝัน ต่อยอดวันต่อไป
ได้เห่าคำว่ารัก เงียบเงียบในใจ
แม้เธอไม่เคยหันมา
แค่ได้รัก แค่ได้รอ
แค่พอให้เอาไปฝัน ต่อยอดวันต่อไป
ได้บอกเธอว่ารัก เงียบเงียบในใจ
แม้เธอไม่เคยหันมา
เธอเป็นเหมือนเครื่องบินลำใหญ่
ที่อยู่สูงและไกลสุดคว้า
เธอคงไม่สนใจหรอกเสียงของหมา
ที่มันร้องว่ารักเธอ
ไม่รักตอบไม่เป็นไร คงทำได้แค่รักเธอ