คืนแสงจันทร์สว่าง ค่ำคืนอ้างว้าง
ใจฉันมีแต่เธอ เพียงยามเมื่อราตรีกาล
ได้กลิ่นหยดน้ำค้าง ฉันคิดถึงแต่เธอ
โอ้ฉันคิดถึงแต่เธอ เมื่อก่อนเราเคยรัก
เราเคยฟูมฟักความรักที่ช่างหอมหวาน
จนฤดูฝนทำให้ใจฉันร้าวราน
เธอว่าทนไม่ไหวเพราะเรื่องบางอย่างไม่เข้ากัน
จนตะวันลับเธอนั้นได้หายไป คนที่เจ็บปวดก็ต้องเป็นฉันไง
ฉันก็ต้องเข้าใจ ฉันก็ต้องทำใจ
วันคืนพระจันทร์ลับลา
คิดว่าเหตุใดหนา เธอถึงเดินจากไกล
หรือฉันไม่มีค่าพอ ที่จะไปขอ เธอผู้เป็นดวงใจ
ที่สองเราไม่อาจอยู่ด้วยกัน
ก็ไม่ใช่เพราะใครหรือเพราะมัน
พ่อแม่เธอบอกว่าเราไม่ควรจะคบกัน
เพราะคนต่ำต้อยมันก็คือฉัน
ที่มีสิทธิได้แค่คิดได้แค่เพียงเท่านั้น
เป็นยักษ์ริอาจอยู่บนสวรรค์
สิ่งที่จะบอกคือก็คิดถึงทุกวินาทีที่เรานั้นมีกัน
ได้โอบได้กอดได้อยู่ข้างกายได้ดูแลเธออยู่ทุกวัน
ฝันกลับพลันสลายใจฉันมันหายไปแทบไม่ทัน
เป็นเหี้*เสือกอยากเป็นหงส์ ลานวลอนงค์เจ้าคงไม่รักกัน
คงต้องยอมรับมัน วันปีเปลี่ยนผัน หวังคงจะลืม
วันนี้ฉันยังเดียวดาย เธออยู่ที่ไหน ยังไม่คลายรักเธอ
