แต่กี้กะหลงคิดว่า แต่เฮาฮักกันดี แต่มามื้อนี้เริ่มสิบ่แน่ใจ
สิบ่มีไผเข้ามา ดอกคั่นเจ้าบ่มีใจ แชทหากันยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ปากบอกบ่ได้คิดหยัง
* แค่หย่างกับเขา โพสต์รูปขึ้นมา ว่าดีใจนะที่ได้ร่วมทาง
อยู่กับเฮา โพสต์ขึ้นว่าเหงา มันรู้สึกอ้างว้าง บ่ฮอดอยากสิหย่างข้างกัน อยากอายคนเห็น
** ถ้าเฮายังดีบ่พอ ต่อไปกะสิบ่มี ขอเป็นผู้ชมที่ดี เบิ่งสตอรี่ของเจ้ากะพอ
ถ้าเฮามันบ่จำเป็น บ่อยากเห็น บ่อยากพ้อ สุดท้ายนี่แค่อยากขอ ให้โพสต์ขึ้นมาลาอ้ายแนเด้อ
นานนับวัน ความสัมพันธ์มันก็ยิ่งเลือนลาง ตีโตออกห่าง เขี่ยอ้ายกระเด็น
บ่ทันโดนออกลาย มาให้เห็น ทุกอย่างก็เริ่มชัดเจนบ่ต้องให้เดา
เจ็บปานได๋ต้องทนฝืน เก็บก้อนสะอื้น กลืนลงหัวใจ ปวดปานได๋ ต้องทนให้ได้ โฮ้ว