* ทุกๆครั้ง ที่ฉันเผลอบังเอิญเจอ ภาพเธอเคยข้างกาย ภาพนั้นที่เราเคยกอด
และก็เป็น ภาพที่เรานั้นถ่ายกัน และมันคือภาพสุดท้าย ก่อนเธอนั้นมาลาจาก
ก่อนที่เธอจะเจอเขา และเธอก็เลือกเขา...โว้...โฮ้ๆๆๆ
.เส้นทางที่เราเดินมา รู้มั้ยมันโคตรลำบาก กว่ามันจะผ่านมาใด้ในแต่ล่ะครั้ง มันโคตรแสนลำบาก
แล้วเธอมาคิดยังๆไงอยู่ๆเธอนั้นก็มาลาจาก แล้วเธอจะไปที่ปล่อยเหลือไว้มันก็เพียงกระดาษ
รู้มั้ยเส้นทางที่เราต้องเดินนั้นมันยังอีกไกล แล้วทำไมมาหนีทิ้งกลับเดินห่างมาจากไป
คนรอบกายคนที่มองเขาจะคิดยังไง รู้ก็รู้ว่าบางคนมันนินทามาไส่ไฟ
และก็มีหลายครั้งที่คนใกล้ตัวมันชอบบอก ว่ามันเห็นหลายครั้งและหลายทีเธอหลุดกรอบ
แต่นั้นเสือกดันไม่เชื่อและด่ากลับไปว่าไอ่หอก แล้วสุดท้ายเป็นไง ชาทั้งใจเลยอีดอก...
.แล้ววันที่เธอจะไปเธอเหลือไว้แค่คำฝาก และยังมาแทงใจมาบอกกันเจอคนที่ดีกว่า
ถ้าอยู่กันไปนานๆเธอก็คงจะลำบาก เพราะคนที่เธอใด้เจอเขานั้นให้เธอทุกอย่าง
รู้มั้ยทุกวันทุกคืนฉั้นใด้แต่ขอวิงวอน แหงนไปบนท้องฟ้าทุกคืนที่ทำคือขอพร
ฝากกับแมงหิ่งห้อยที่ลอยไปดังหมายปอง ใด้โปรดให้เธอกลับมาใจสมหวังดังขอวร
ก็รู้ว่าที่ฉั้นทำนั้นมันเป็นเพียงแค่หวัง แต่ขอใด้มั้ยฉั้นนั้นไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น
โปรดให้เธอกลับมาๆอยู่ที่ข้างกายกัน ฉันเบื่อแล้วเป็นอย่างนั้นที่คิดถึงเธอทุกวัน
( * )