เธอยังคงยืนเป็นคนที่ยังกลัวฝน ที่ตกลงมาในตอนนี้ เธอยังคงรอใครซักคนจะมากางร่มให้เธอ
แม้ว่าฉันยื่นร่มให้กี่คัน เธอก็มองว่าไร้ค่า เข้าใจเธออยู่นะ คนไม่ใช่ ก็ไม่ใช่เลย
* ฝนตกหนักเท่าไหร่ เธอไม่สนใจยังรอเพียงแค่เขา คนที่คอยบรรเทาอาการ ให้หาย..ดี
แต่เธอ เข้าใจบ้างมั้ย ว่าเค้าไม่ได้อยู่ตรงนี้ แม้ว่าฝนที่โปรยปรายจะนานเท่าไหร่ เค้าก็ไม่มา
รู้ว่าเธอต้องเหงาใจ อยากทำหน้าที่เป็นไออุ่น เอาแผ่นอกนี้ ให้เธอซุกจะได้ไหม
รู้ว่าวันนึงเธอคงไม่ไหว แต่ไม่อยากเห็นเธอเป็นอันตราย อยากให้เลิกฟูมฟาย แล้วมองที่ฉันที
( * )
