ต่างก็พยายาม จะทำให้รักของเราเดินไป แต่ดูเหมือนว่ามันยิ่งห่างไกล...
ก็ผ่านมาเนิ่นนาน ที่ต้องทนฝืน...ด้วยความเต็มใจ อาจเป็นเพราะเยื้อใยที่ผูกพัน
* เมื่อมองไม่เห็นปลายทาง ที่เรานั้นจะเดินไป อย่ายื้อ...ให้มันยิ่งเหนื่อยใจ
** อย่าไปฝืน...ให้ทรมาน หากไม่เห็นทาง.... ที่ฉันและเธอต้องเดินไป ยิ่งยื้อก็ยิ่งเหนื่อยใจ
อย่ากังวลเลย...เพราะว่าเราต่างก็เสียใจ ฉันรู้ว่ามันไม่ง่ายดาย ดีกว่าอยู่กันไป...
แล้วทำร้ายใจของกันและกัน
บางสิ่งทำให้เรา ผ่านมาเพื่อพบและเพื่อลาจาก คงจะถึงเวลาของมัน...
แต่ในความเสียใจ ก็ทำให้เรานั้นพบทางเดินใหม่ อาจเจอใครสักคนที่ดี...
เจ็บยังดีกว่าต้องฝืนทนกันไป เมื่อฉันและเธอต่างเดินต่อไปไม่ไหว...
( ** )