ต้องยอมจำนนการเวลา ให้แผ่นฟ้ามากั้นกลาง เมื่อเราถึงคราวต้องห่างกัน
ไม่เคยคิดไม่เคยฝัน แม้นเราจะรักกันปานได
* ปล่อยให้เวลาผ่านพ้นความโหดร้าย ให้พ้นภัย โรคร้ายนาๆ
วอนสายลม ได้โปรดช่วยพัดพา ว่าเป็นห่วง คิดถึงเธอเสมอ
โอบกอดตัวเองเบาๆ เรามีกันและกัน ไม่มีตัวตนและเหตุผล มันคือสงครามความว่างเปล่า
ไม่มีชนะหรือพ่ายแพ้ แต่เราต้องชนะใจตัวเอง
( * )
