คนบ่ฮักกันแล้วกะคงต้องไป แม่นผู้ใด็กะคงต้องเฮดจั่งซี่
เหมิดใจแล้วใจกะคงต้องหนี อ้าย...พอเข้าใจ
สิบ่โทษหยังเจ้าดอกคำแพง ฮักหมั่นแก่นแต่มันกะกินบ่ได้
ที่ผ่านมาอ้ายกะฮู้อยู่แก่ใจ. อ้าย..บ่มีหยัง
* คงเฮดได้แค่นั่งกอดกอดเข่า ตอกเหล้าขาวลงหน่ำๆ ทุกข์ยากก้ำแห่งเจ็บซ้ำ น้อทางอ้าย
เบิ่งแงงเจ้าของดีๆเด้อหล่า นี่คือคำสุดท้าย ฟังไว้ เด้อคำแพง
** สิฮักแต่เจ้าเสมอ ถึงว่าเจ้าอยู่ไส จนฮอดมื้อสุดท้าย ถ้าอ้ายต้องตายอีหลี
คิดฮอดเจ้าอยู่เด้อ คิดฮอดอยู่ตรงนี้ ทั้งที่ใจฮู้ดีว่าเจ้านั้นคงบ่กลับมา มันเป็นไปบ่ได้
คำว่าฮักคำสุดท้าย น้องเข้าใจว่ามันเจ็บ น้องบ่ได้ตั้งใจเฮด อยากให้อ้ายเจ็บป่านนี้
พี่ซายเอ๋ย
