หลายปีผ่านไป ไม่เคยแลใจคนอยู่ที่บ้าน
เช้าก็ออกไปทำงาน ตกเย็นกลับบ้านไม่ตรงเวลา
กินข้าวนอกบ้าน นั่งร้านอาหาร นัดใครให้มา
ไม่เคยเอ่ยถามภรรยาเหนื่อยบ้างไหมหนา อยู่กับพี่
แอบไปมีใครไม่เคยแคร์ใจคนอยู่ข้างหลัง
ไม่ได้ดั่งใจ เอ็ดเสียงดัง ไม่เคยสักครั้งจะพูดดีดี
ตลอดเวลาพูดจาอ่อนหวานสักคำไม่มี
หัวอกของเมียคนดี ไม่เคยสักทีที่จะท้อใจ
มาสำนึกได้ เมื่อมีภัยร้าย โควิด-19
ต้องถูกกักตัวชั่วคราว เชื้อแพร่หนักเข้าไม่ได้ไปไหน
จึงมีเวลาเคอร์ฟิวอยู่บ้านเยียวยาหัวใจ
ข้างนอกมันอันตราย อดอิ่มกันไปเมื่อวันภัยมา
คืนวันเลวร้ายยังมีแสงไฟส่องใจให้ฉัน
ได้รู้ว่าใครคือคนสำคัญ ดูแลใจกันวันโควิดมา
ปิดเมืองกันเชื้อ เปิดใจให้รัก ช่วยเธอเยียวยา
วิกฤติผ่านไปให้สัญญา ชดเชยเวลาแล้วมากอดกัน
มาสำนึกได้ เมื่อมีภัยร้าย โควิด-19
ต้องถูกกักตัวชั่วคราว เชื้อแพร่หนักเข้าไม่ได้ไปไหน
จึงมีเวลาเคอร์ฟิวอยู่บ้านเยียวยาหัวใจ
ข้างนอกมันอันตราย อดอิ่มกันไปเมื่อวันภัยมา
คืนวันเลวร้ายยังมีแสงไฟส่องใจให้ฉัน
ได้รู้ว่าใครคือคนสำคัญ ดูแลใจกันวันโควิดมา
ปิดเมืองกันเชื้อ เปิดใจให้รัก ช่วยเธอเยียวยา
วิกฤติผ่านไปให้สัญญา ชดเชยเวลาแล้วมากอดกัน
