หมอกคลุ้งลงเคล้า
ที่สองเราออกเดินทาง
แวะแอ่วถาม
ว่าไข่ป่ามเป็นจะได
ค่อยใช้ชีวิตให้ช้า
เหมือนเวลาไม่มีอยู่จริง
มองลำธารที่ไหลไป
จงมองให้เห็นใจ
ตัวเอง ตอนนี้
ความเงียบงัน
ที่ทำให้ฉันได้ยินเสียงตัวเอง
หมู่นกที่ร้องบรรเลง
เป็นบทเพลงจากป่าเขา
เหมือนโลกใบนี้
มีเพียงแค่สองเรา มีเพียงแค่สองเรา
ธรรมชาติ โปรดทำให้เธอได้ลืมทุกสิ่ง
ที่ตรงนี้ไม่มีอดีต ไม่มีแม้กาลเวลา
อยู่กับชีวิตที่ธรรมดา
ไม่มี อะไรให้มองหา
ที่แม่กำปอง มีเพียงแค่สองเรา
วันนี้ที่แม่กำปอง มีเพียงแค่สองเรา
ในยามเช้ามีแสงนำทาง
จงเปิดทาง ที่ๆ เธอต้องไป
โอ้ลมหนาว ช่วยโอบกอดเธอไว้
ไม่มีอะไร ทำร้ายเธอในที่แห่งนี้
ธรรมชาติ โปรดทำให้เธอได้ลืมทุกสิ่ง
ที่ตรงนี้ไม่มีอดีต ไม่มีแม้กาลเวลา
อยู่กับชีวิตที่ธรรมดา
ไม่มี อะไรให้มองหา
ที่แม่กำปอง มีเพียงแค่สองเรา
(ที่ตรงนี้ฉันมีเธออยู่)
วันนี้ที่แม่กำปอง มีเพียงแค่สองเรา
(ที่ตรงนี้ฉันมีเธออยู่)
วันนี้ที่แม่กำปอง มีเพียงแค่สองเรา
(ที่ตรงนี้ฉันมีเธออยู่)
วันนี้ที่แม่กำปอง มีเพียงแค่สองเรา
