ที่ฉันเป็นอยู่อย่างนี้ เป็นคนที่มีน้ำตา อาบแก้มสองนองหน้า ดูไร้ค่าชวนมอง รักจนไม่มีเหลือ
สุดท้ายแค่ตัวสำรอง พึ่งรู้ตกเป็นที่สอง ถูกมองเหมือนตัวอะไร
เพราะเธอคนเดียวแท้ แท้ ที่มารังแกหัวใจ ก็ใครจะไปทนไหว เพราะใจฉันมีเพียงเธอ รักจนไม่มีเหลือ
สุดท้ายเพียงฝันละเมอ ถ้อยคำที่เธอพลั้งเผลอ บอกฉันนั้นเพียงคำลวง
* เพราะฉันเชื่อคนอย่างเธอ ฮือ..ฮือ..จึงต้องเจ็บอย่างนี้ ทุกห้วงในใจที่มี ฮือ..ฮือ.. มันก็แหลกเป็นผง
ก่อนเธอจะทิ้งฉันไป ตอบหน่อยได้ไหมโฉมยง ขอถามสักคำตรง ตรง เธอรักฉันบ้างหรือเปล่า
ชีวิตที่มันสิ้นสูญ คงไม่มีเหลือใคร มีเพียงใจอ่อนไหว ที่แหลกไหลเป็นน้ำตา พาให้ใจคิดถึง
คนที่เขาร่ำลา ความเหงาเกาะกินน้ำตา ที่ยังไม่เคยรางเลือน
(ซ้ำ * / *)
ขอถามสักคำตรง ตรง เธอเคยรักฉันบ้างไหม