เก็บคำทบทวน ที่วนในใจ เหมือนเสียงรถผ่าน ปะปนกับคนเดินไป
อีกแล้วที่สายลม ฤดูหนาวใกล้เข้ามา ฝั่งโขงที่น้ำนอง คงแห้งแล้งตามเวลา
นั่งเขียนเรียงความ เพื่อทวนในใจ เหมือนตอนเธอมา ปะปนกับคนเดินไป
ทุกครั้งรู้สึกดี ดีกว่าฟังเพลงที่โวยวาย ยังกำไมค์เอาไว้ เเล้วค่อยร้องเพลงอยู่เรื่อยไป
* ฉันนอนกอดย้ำคิด ในวันที่มีเธอเข้ามา เพราะไม่อยากให้ความรัก ต้องหายไปตามเวลา
และหากว่าเธอไม่ชอบคิด คิดไปอย่างคนอื่น ทุกบรรยากาศดี ดีจะมีกันอยู่ทุกคืน
แต่ก่อนอื่นต้องบอกไว้ ว่าผมไม่มากด้วยเงินทอง สมัยก่อนออกเรียน สมัครงานกินเงินเดือน
มีความจริงมาบอกน้อง ทุกพฤติกรรมที่ค่อยเตือน และส่วนเรื่องความรัก มีไว้ใจและค่อยเลือน
หายไป
นั่งมองดูสายลมผ่าน เสียงเพลงจางๆ ให้ได้นึกถึงตัวเอง เลือนหายไป
แค่เธอบอกรักกันก็พอ แค่เธอบอกรักฉันก็พอ แค่เธอบอกรักกันก็พอ โอ้ว Baby
เปรียบท้องทะเลที่กว้างใหญ่ เธออาจไม่เชื่อ ความรักซ่ะมากกว่า
เธออาจไม่เชื่อ ความฝันเมื่อสัมผัส เสียงเพลงลอยไป ตามถนนหนทาง
นั่งมองดูสายลมผ่าน เสียงเพลงจางๆ ให้ได้นึกถึงตัวเอง...
ผมหลับกับอาทิตย์ที่มืดลง เหมือนทะเลมีคลื่นลม เข้าโถมในทุกทาง
ผมเดินไปหาคุณแล้วหันกลับมาดู ทำบอกไม่อยากจะคิดตาม
แต่ผมก็โชคดีได้เขียนเพลงให้คนฟังได้อ่าน เหมือนมีคนคิดต่าง
ถึงแม้ในวันนี้ใครจะไม่รู้สึก ในสิ่งที่ผมคิดผมทำก็ตาม
เพราะวันนี้ต่างจากเมื่อวาน ตรงที่ผมรู้สึกเหมือนขาดแต่ได้ความ
( * )
