น้ำมันไหลออกตา สิห้ามก็คงบ่ได้
ยื่นอกรับความเสียใจ เพราะอ้ายมันบ่มีกิน
ฮักเจ้าหมดหัวใจ ทำได้แค่มองตีนซิ่น
จำต้องก้มหน้ามองดิน ให้ใจมันกินน้ำตา
บ่ต้องบอกลา บ่ต้องโทรมาถามไถ่
บ่อยากกลับมากวนใจ บ่ต้องเอ่ยถ้อยคำร่ำลา
ถ้ามันขื่นขม สิเว้ากับลมนั่งจ่มคือบ้า
บ่ต้องเป็นห่วงอ้ายหนา เมื่อตัดใจลา ยกใจให้เขา
* เหงาก็ฮู้อยู่ดอก เจ็บยังพอทนได้
อย่ากลัวเลยนะหัวใจ สิเป็นจังใด๋ ก็ให้อดเอา
ไปดีเถิดแฟนของอ้าย สุขซำบายจงมีแก่เจ้า
ระหว่างความฮักสองเฮา เมื่ออยู่กับเขา เจ้าลืมอ้ายสา
คนเป็นความหลัง ฮ้องไห้ท่อใด๋ก็ซาง
ขอเศษแค่คิดฮอดนาง สิเอาไปล้างลบคราบน้ำตา
คนเคยดูแล เจ้าบ่ต้องแคร์ดอกเด้อกานดา
สิเช็ดเอาดอกน้ำตา ถ้าหากว่ามันไหลบ่เซา
(ซ้ำ *)
