* เหมือนเธอไม่ค่อยใส่ใจ ไม่เหมือนวันแรกที่เข้าใกล้ ตอบแชทโทรคุยกันอย่างไว ฉันก็ไม่เข้าใจ
ทำไมเธอตอบแชทฉันช้า เวลาบางทีก็ดูเป็นธรรมดา ที่คบกันมาก็คงเบื่อสินะ ไอ่ฉันก็แค่น้อยใจ
ฉันก็แค่คนธรรมดา ขาดเธอคนนี้ไป หัวใจก็อ่อนล้า
ไม่มีเธอตอนสบตา ไม่มีตอนตื่นขึ้นมา ฉันก็คงจะเป็น บ้าตาย
เธอก็รู้ใช่ไหมว่าฉันคนนี้รักเธอแค่ไหน ที่เธอมาทำแบบนี้ไม่รู้หน่ะสิว่าเจ็บแค่ไหน
ที่ฉันต้องเป็นแบบนี้ เพราะเธอคนนี้ไม่ใช่เพราะใคร
มันกักเก็บอยู่ข้างใน ไม่อยากพูดไป กลัวเธอจะเสียใจ
** เหมือนฉันเล่านิทานเรื่องรามเกียรติ์
ไอ้ตอนสำคัญที่ฉันนั้นเคยเรียน บทความมันมีอยู่ว่า มีนางสีดา
ที่ทศกัณฐ์ ต้องกลั้นน้ำตา เพราะรักที่ให้ แม่นางสีดา มันไม่มีค่า ฮู้ววว...หุ๊หุหุ ฮูววว...
รักที่ฉันมี ฉันหน่ะยกให้เธอ แต่เหมอนมันน่ารำคาญ เพราะจุ่นจ้านกับเรื่องของเธอ
ถ้าฉันทำตัวผิดไป ขออภัยด้วยนะเธอ ก็เพราะฉันหน่ะรักเธอ
ที่เธอต้องเป็นแบบนั้น คงเพราะฉันทำตัวแบบนี้ ถ้าฉันไม่เอาแต่ใจ เรื่องอะไรจะเป็นแบบนี้
วันนั้นข้างในใจฉัน มันทรมานแทบทุกวินาที แต่แล้วพอมาตอนนี้ เธอก็ไม่เหมือนเดิม
( * )
ฉันกลัวว่าวันข้างหน้า วันข้างหน้า ฉันกลัวจะเสียเธอ ฉันกลัวว่าฉันจะบ้า ฉันจะบ้า เมื่อฉันต้องเสียเธอ
ใจฉันมันไม่กล้า มันไม่กล้าพูดจาทำร้ายเธอ กลัวเธอไม่พอใจ
ฉันหน่ะรักเธอมาก รักเธอมาก ถึงเธอจะละเลย น้ำตาอยู่บนใบหน้า บนใบหน้า แค่ฝุ่นเข้าตาเฉยๆ
รักฉันไม่มีค่า ไม่มีค่า อะไรกับเธอเลย.... แค่อยากให้เข้าใจ
