เหนื่อยล้า หวั่นไหว ทุ่มเทสุดหัวใจสายตัวแทบขาด ....
ตรงหน้า มีโรคร้าย จะเสี่ยงยังไงแต่คนเจ็บไข้ต้องหายดี ....
เวลาเลิกงานทีไร กลับบ้านด้วยใจอ่อนล้า อยากมีใครซับน้ำตาได้ไหม
เจอหน้าครอบครัวตัวเอง แต่กอดกันไม่ได้ ปวดใจสิ้นดี จะมีใครเข้าใจ....
* แต่อยากให้รู้ว่าฉันรู้ ให้เธอรู้ฉันซาบซึ้ง ก็เธอนั้นเป็นที่พึ่ง ที่ฉันต้องฝากชีวิตไว้..
อยากให้รู้ว่าฉันเห็น ที่เธอทำเป็นเรื่องยิ่งใหญ่ เธอเสียสละแค่ไหนฉันรู้ดี
ในนามคนไทยคนนี้ ..กราบขอบพระคุณ..
( * )
