ละให้ดูแลตัวเองแน่เด้อน้อง อันความฮักเฮาสองคาดบ่ได้ดอกเคึยงคู่
ละเพชรหลุดมืออ้ายจังฮู้สิดึงไว้กะบ่คืน ละหนทางฮักอ้ายคิดอยากรื้นฟื้น
กะได้แต่น้อเสียดาย เจ็บหัวใจแล้วพอแฺฮงให้เบิ่งแยง .. เจ้าของเด้อ....
เพราะยังเป็นห่วงคนดี ตั้งแต่วันที่เจ้าเดินหนีไป สืบถามเรื่องราวคอยฟังข่าวด้วยความห่วงใย
เจ้าเป็นจังได๋ รู้ไหมใจอ้ายคิดนำ
หลังเคยมองข้ามความดี ทั้งที่มีเพชรแท้เม็ดงาม
แต่บ่เคยมองด้วยใจ เจ้าซ่อนความหมายไว้ในทุกถ้อยคำ
มอบความห่วงใยประจำ แต่ใจอ้ายบ่เคยใยดี
มาวันนี้ มาหาคนดีบ่มีเรื่องเคืองขุ่น มาวันนี้ มาหาคนดีบ่มีเรื่องเคืองขุ่น
แนวบุญบักอ้ายบ่พอได้ยุนำ เจ็บปวดซ้ำตั้งแต่ยุนำกันเจ้าบ่เคยว่าหยังใส่พี่ชายเลยน้อง
ความเศร้าหมองน้องรับเบิดสิ้นจนน้ำตารินยามอ้ายเฮ็ดใส่กะทนได้สุมื้อบ่ถือโทษว่าความ
เจ้าทำความดีแต่อ้่ายบ่เห็น เพราะมีกรรมเวรเขี่ยผงฝุ่นมาบังตา
มองเห็นความดีในวันที่เจ้าบอกลา อ้ายจึงรู้ว่าของดีมีค่าหลุดลอย
คอยนับวันจะได้มาพบ ถึงความฮักจบแต่ยังคิดฮอดบ่อยๆ
รวบรวมความกล้า กลั้นใจมาเบิ่งหน้าจักหน่อย แล้วอ้ายสิหลอยหอบใจฮักจริงกลับคืน
เห็นเธอชื่นหลังจากวันคืนเลวร้ายพ้นผ่าน เห็นเธอชื่นหลังจากวันคืนเลวร้ายพ้นผ่าน
ความฝันวาดไว้คงดีแท้แน่นอน คิดอยากย้อนความเก่าความหลังเบิดหนทางสิอ่วยคืนมาได้
ดีใจหลายที่เคยมีเจ้ามาอยู่นำเขาอย่ามีเศร้าเป็นหมู่ดูแลตัวเองบ้างละทางอ้ายห่วงหา
ถ้าหากการมาของอ้ายพาใจกังวล บอกคนของเจ้าให้เขาเข้าใจ
ว่าอ้ายคนนี้แค่เพียงแวะมาทักทาย ก่อนอ้ายลาไปสุขกาย สุขใจเด้อนาง
หนทางหลังเธอลาอ้าย หนทางหลังเธอลาอ้าย จังฮู้ความหมายทุกคำน้องเคยว่า
เทียวเมี้ยนน้ำตาที่มันไหลสู่มื้อคือบ้าป่วงบ่เซา เขี่ยความเหงาพ้นใจบ่ได้
หอบความห่วงใยมาถามไถ่ใจเจ้า มีความเหงามากวนใจอยู่บ่ ก่อนฟ้าวขอลาไปไกลหน้า
ย้อนกลั้นน้ำตายังบ่ทันเก่ง ดูแลตัวเองแน่เด้อน้อง....เอ่อ...ละน่า......
