จากวันนี้ไป ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง ไม่รู้หนทางที่วางข้างหน้า นั้นจะหนักหนา สักเท่าไร?
เรื่องที่เผชิญ ไม่รู้มันจะจบลงเมื่อไหร่? ต้องพบต้องเจอะความทุกข์ยังไง แค่ไหน เพียงใด
ไม่มีใครจะตอบได้
แต่สิ่งเดียวที่ฉันรู้ จากนี้ไปเราเท่านั้น ที่ต้องร่วมชะตากรรมที่เราเจออยู่
จะปวดร้าวสักเพียงไหน จะทุกข์ทนสักเท่าไร สิ่งที่พวกเรานั้นพอจะทำได้
* คือส่งกำลังใจให้กันและกันก่อน ในความทุกข์ร้อนที่เราเจออยู่
จะดีร้ายสักเท่าไหร่ แค่ไหนก็ต้องสู้ ถึงแม้ไม่รู้จะเจออะไร
ขอส่งกำลังใจให้เราได้เดินผ่าน ไม่ว่าเหตุการณ์เป็นแบบไหน
และถึงแม้ทุกๆ อย่าง นั้นต้องเริ่มใหม่ แต่เธอและฉัน จะไม่ทิ้งกัน จำไว้
เราเหมือนเป็นกวางในฤดูล่าสัตว์ เหมือนหนังดราม่าที่อยากให้ภาพตัด
วันที่ทุ่มเทและเกหมดหน้าตัก กลับกลายเป็นสูญสลายและกลายเป็นกองซากปรัก
กลายเป็นลากหนักมานานแล้วติดแหงกเหมือนกับกาว
กลายเป็นสถานการณ์ที่ต้องอยู่บ้านแล้วหลับกันยาว
เวลาเดินช้าไปทั้งเข็มสั้นและทั้งเข็มยาว แต่แล้วเธอเชื่อหรือไม่ว่าฟ้ามืดจะยิ่งเห็นดาว
ฉันเห็นแสงแพรวพราวปรากฎอยู่ในไมตรี เห็นความรับผิดชอบและกำลังใจผ่าน IG
เราจะสู้หวัด COVID ด้วยคำว่ามิตรภาพไม่ใช่สงครามหรือไพรี
ฟังให้ดีว่าโลกทั้งผองคือพี่น้องกัน ฝากเพลงนี้แทนกำลังใจให้เราได้ร้องกัน
คืนอับแสงขอให้เธอมองแสงดาวที่ล้อมจันทร์ เฝ้ารอแสงของเช้าวันใหม่ที่จะมา ไปพร้อมๆกัน
( * )
แต่เธอและฉัน จะไม่ทิ้งกัน จำไว้ จะไม่ทิ้งกัน จำไว้