วันไหนเธออยากรัก เธอก็มา วันไหนมีปัญหา ก็บอกว่าฉันคนเดียวที่เข้าใจ
เมื่อหมดประโยชน์แล้ว ฉันเหมือนตัวอะไร ที่เธอเอารักปลอมๆมาเลี้ยงหัวใจ วันต่อวัน
* เพื่อจะยื้อคำว่ารัก ฉันทำทุกอย่าง เจ็บก็ฝืนให้เธอร่วมทาง แต่ยิ่งทำยิ่งรักยิ่งช้ำยิ่งเหนื่อยใจ
** ต่อให้รักมากมายเท่าไหร่ ก็ไม่ไหวหรือเปล่า ต้องคอยให้อภัยกี่คราว เธอไม่เปลี่ยน..เลย
อดสงสารตัวเองไม่ไหว ที่มันรู้แต่ยอมเหมือนเคย จนปล่อยให้เลยตามเลย
บทสุดท้ายลงเอยที่ฉัน ดีให้ตายแต่มันก็ยัง ถูกทิ้ง
ยอมรับว่าเคยคิด ชีวิตฉัน จะสั้นลงหากว่ามันไม่มีเธอ
มัวแต่พร่ำเพ้อ คิดถึงเธอ ทั้งที่เธอไม่เคยรักไม่เคยแคร์
( * , ** )
มันฝืนไม่ไหว ที่ยิ่งรักเท่าไหร่ยิ่งช้ำเอง ต้องให้อภัยจนเซ็ง ก็ยังเหมือนเดิม พอแล้ว
บทสุดท้ายลงเอยที่ฉัน แต่เธอก็ยัง จะทิ้ง
