เปิดฟังแต่วิทยุ ชีวิตเอาไงไม่รู้
เปิดเพลงเอาไว้อย่างนั้น ให้เสียงดนตรีมันกรีดมันร้อง หัวใจที่ยังหม่นหมอง จะได้คลาย..ความเศร้า
และหวังให้ความปวดร้าวทุเลาลงไป แต่สุดท้าย..
* ก็เห็นแต่เพียงความหลัง ที่มันยังสะท้อนเหมือนมีสองเราในวันนั้น
ยิ่งเปิดให้ดังแค่ไหน เรื่องราวยิ่งชัดเจนหลอกหลอน ตอกย้ำในใจ ไม่เคยลืม
วนเวียนคิดถึงแต่เธอ ชีวิตทุกอย่างไม่เหมือนเดิม แต่เพลงทุกเพลงที่ฟัง ก็ยังคงซึ้งอย่างเคย
หยดน้ำตาที่ยังรินไหล กับหัวใจที่แตกสลาย จะได้คลาย..ความเศร้า
ยังหวังให้ความปวดร้าวทุเลาลงไป แต่สุดท้าย..
( * )
จากนี้ต้องทำอย่างไร อ่อนล้าทุกลมหายใจ โว้โฮ...