หากยอมให้มันคลืบคลาน เข้ากลืนสมองเมื่อไหร่ มันคงจะยากเกินไป สมองที่มันคิดเพี้ยนไป
จะหันไปทางไหน มันก็มีแต่ความมืดมิด
ไม่มีทางออก มันไมมีแม้ แสงไฟนําทาง คงจําต้องรับมัน
ให้ความชั่วที่จ้องควบคุมจิตใจ มันคงทําให้ฉันหลงลืมเรื่องที่เคยผ่าน
ฉันจะลืมมันหมดทุกอย่าง
อยู่ จมไปกับความมืดมิด จิตใจที่ละลาย ให้มันเลือดไหล ให้ระบาย
หยุด ให้ความเจ็บปวดหยุดความคิด ละลายความทรมาน ให้เลือดมันไหล ให้ฉันอาบ
ความโง่งม พยายามเอาชนะ จิตใจที่ยังไม่ตาย
ความมืดมนที่กําลังครอบงําสมองข้างใน มันจะชนะไหม?